فاطمه اکرمی ژیمناستی است که از سال پیش پارکور و سقوط آزاد را همزمان شروع کرده است. او به ما می‌گوید در شهر همه چیز را به شکل مانع می‌بیند. اکرمی یک‌بار در هنگام سقوط آزاد میان 3 عقاب گیر افتاده است!

فاطمه اکرمی متولد اسفند 1372 است. او از چهارده سال پیش رشته ورزشی ژیمناستیک را آغاز کرده است.


 

اکرمی از حدود یک سال پیش "سقوط آزاد" و پارکور را همزمان شروع کرد.




فاطمه اکرمی آموزش سقوط آزاد را هم در چند مرحله در دبی فرا گرفته است.

حرکت عقرب روی کانال آبی که حدود ده متر عمق دارد. (منطقه ولنجک)




فاطمه اکرمی: «اسم این حرکت معروف، حرکت "پرچم" است. بیشتر روی میله این حرکت را انجام می‌د‌هند. ابتکار به خرج دادیم و این حرکت را روی همدیگر انجام می‌دهیم».
 

فاطمه اکرمی در حال سقوط آزاد




چرا آموزش سقوط آزاد در دبی؟ اکرمی: «در ایران متدهای آموزش سقوط آزاد خیلی قدیمی هستند. کسانی هستند در ایران که سقوط آزاد آموزش می‌دهند ولی با متدهای بسیار قدیمی و با همان حالت ارتشی».





فاطمه اکرمی تجربه سقوط آزاد از ارتفاع 4 هزار متری را دارد.





فاطمه اکرمی می‌گوید در هنگام فرود در یکی از سقوط آزادها وقتی چتر خود را باز کرده و تنها 300 متر با زمین فاصله داشته، چند نقطه سیاه در اطراف خود دیده است.

«اول فکر کردم آدم‌هایی هستند که لباس بالدار می‌پوشند، پایین‌تر که رفتم متوجه شدم این‌ها آدم نیستند، سه تا عقاب هستند. تنها کاری که توانستم انجام دهم جیغ‌زدن بود. چون اگر بالشان به چتر من گیر می‌کرد مطمئناً سقوط می‌کردم و در 300 متر امکان باز کردن چتر دوم را هم نداشتم».








او معتقد است که پارکور ورزش نیست، یک هنر است.





اکرمی می‌گوید اصلا نباید به پارکور به عنوان یک ورزش نگاه کرد. پارکور یک شیوه زندگی است به همین دلیل خیلی به آمادگی ذهنی بستگی دارد ...




... «وقتی تمرینات پارکور را شروع می‌کنید، دیگر همه اشیاء اطراف خود را شبیه مانع می‌بیند. روزها که برای کارهای روزمره از خانه بیرون می‌رویم، دوروبرمان را نگاه می‌کنیم و می‌بینم مثلا چقدر این مکان برای پارکور مناسب است. دفعه بعد همان‌جا 10 حرکت دیگر به حرکت‌های قبلی اضافه می‌کنیم».







اکرمی می‌گوید اصلا نباید به پارکور به عنوان یک ورزش نگاه کرد. پارکور یک شیوه زندگی است به همین دلیل خیلی به آمادگی ذهنی بستگی دارد ...




او می‌گوید فعالان پارکور با ذهن خودشان موانع را می‌‌سازند.



فاطمه اکرمی می‌گوید در ژیمناسیک دو بار آسیب دیده و مجبور شده پای خود را عمل کند؛ تا به حال در پارکور اما دچار آسیب‌دیدگی نشده است

بپو (Beppu) شهری است در استان اوئیتا (Oita) در کشور ژاپن. این شهر در جزیره کیوشو (Kyushu) یکی از چهار جزیره شکل دهنده ژاپن واقع شده است.

بپو یک شهر ساحلی است و در امتداد کوه و دریا کشیده شده و همین امر این شهر را دراز و باریک ساخته است.

این شهر نسبتاً کوچک با داشتن 125 کیلومتر مربع مساحت و جمعت 119 هزار نفری، به دلیل داشتن چشمه های آبگرم زیبا و دیدنی شهرتی جهانی دارد.

در بپو همواره بخار آب متصاعد است به طوری که نام دیگر آن را شهر جهنم (Jigoku) گذاشته اند.

در بپو هشت جهنم یا تالاب آبگرم با اسامی جالب وجود دارد که دمای آب آنها بین 50 تا 99.5 درجه سانتی گراد متغیر است.

از برخی از این چشمه ها بوی گوگرد طبیعی به مشام می رسد.

اگر کسی بخواهد به طور تفریحی از این هشت جهنم آبگرم بازدید کند، به حدود دو ساعت و نیم زمان نیاز دارد.

این چشمه ها عبارتند از:

جهنم دریا (Umi-Jigoku)
جهنم سرتراشیده (Oniishibozu-Jigoku)
جهنم کوهستان (Yama-Jigoku)
جهنم دیگچه آشپزی (Kamado-Jigoku)
جهنم کوه شیطانی (Oniyama-Jigoku)
جهنم تالاب سفید (Shiraike-Jigoku)
جهنم تالاب خون (Chinoike-Jigoku)
جهنم آبفشان (Tatsumaki-Jigoku)

انتخاب این اسامی برای خود ماجرایی دارد.

مثلاً آب «جهنم تالاب خون» به دلیل وجود مقادیر بسیار زیاد آهن، قرمز رنگ است و به همین دلیل آن را تالاب خون نام نهاده اند.

در «جهنم آبفشان» نیز هر نیم ساعت یک بار آب فوران می کند.

آب برخی از این چشمه ها به حدی گرم است که اگر یک تخم مرغ را داخل آن بیاندازید، در عرض چند ثانیه می پزد.

در یک اتفاق مضحک و جنجال‌برانگیز و در اوج انحطاط اخلاقی و پوچی در فرهنگ غرب ، یک جوان برزیلی با انجام عمل جراحی، خود را به شکل سگ(!) درآورد!!!